Dag allemaal,

Het is weer tijd om wat van ons te laten horen, want we hebben weer veel meegemaakt.

In de SIB hangt er een gespannen sfeer en we zijn bezig om echte detectives te worden. Het blijkt dat er onenigheid is over de werken van de Geest en hoe sommige gemeente leden hiermee omgaan. We hebben ons er maar eerst een beetje afzijdig van gehouden en gevraagd aan de dominee of het nu nog wel gepast was om interviews af te leggen. Maar volgens de dominee was het totaal niet erg en kunnen we zoveel mensen interviewen als we wilden. Dit hebben we dan ook maar de afgelopen week gedaan. We hebben een nieuwe methode voor het interviewen. We nodigen mensen uit bij een restaurantje en betalen een lekker drankje en als het we rond etenstijd interviewen een lekker bordje rijst. Elk gemeentelid verteld een klein stukje over de gespannen sfeer in de kerk, dus langzaam komen we er steeds meer achter wat er aan de hand is. Overigens is het soms nog steeds een raadsel hoe mensen de Bijbel lezen, ze praten je namelijk heel snel na wanneer ze de vragen niet meer snappen.

Op vrijdag zijn we naar de jongeren bijbelgroep van de methodisten geweest. Hier voelden we ons helemaal thuis en konden we eindelijk weer eens discussiëren over dit rare land ;). De dominee die de bijbelgroep leidt is een grappige chinees die soms heel vrolijk hard uit de hoek kan komen. Het gezin waar de bijbelgroep gehouden wordt bestaat uit een aardige Maleisiër die klinkt als Ernie en die samen met zijn vrouw heel enthousiast over het eten in Maleisië kan praten. We vermaken ons dus kostelijk bij de methodisten. We werden ook uitgenodigd om zaterdag mee te gaan naar een huis waar mensen met aids opgevangen worden. Dit aanbod hebben we met beide handen aangenomen. Het is fijn om eindelijk rond mensen te zijn die doorhebben dat het leuk is om af en toe andere mensen te bezoeken en dingen te bekijken. Nadat we het aids huis bezocht hadden (waar we overigens alleen veertig eieren afgeleverd hebben en een kort praatje heb gehouden met de vrijwilliger die de boel daar coördineert) gingen we met een aantal jongeren van de kerk een bezoek brengen aan de universiteit van Kota Kinabalu. Het is doodnormaal dat de universiteit een grote ingangspoort, vijf verschillende faculteiten, een eigen strand, een tropische bloementuin en een eigen onderwatermuseum heeft. In het universiteit gebied hebben we ook echte kokosnoot gedronken. We weten nog niet of we het heel erg lekker vinden, misschien kwam het ook wel door de belachelijke hoeveelheid water dat in een kokosnoot kan zitten…

De zondag zijn we weer naar methodisten gegaan en mochten na de dienst meezingen met het koor voor Pasen. Het koor wordt geleid door een Koreaanse versie van papa. Oftewel een man die goed kan zingen, een bril nodig heeft om het bladmuziek te kunnen lezen, met zijn armen slingert terwijl je geen idee hebt op welke manier je nu moeten zingen, zijn kinderen nodig heeft om duidelijk te maken wat hij nu precies bedoelt en zegt dat we tijdens het zingen een beeld voor ons moeten zien en niet moeilijk moeten doen. Gerdien en ik mogen ook een solo zingen in de kerk. Omdat de helft van de kerk maar wat op lage tonen mee bromt waren ze heftig verrast ons op toon te horen zingen en reageerden de hoorders alsof we grote popsterren waren die een geniale act neerzetten. Dat maakte ons zo verlegen dat we prompt verkeerd gingen zingen :).

Deze week moesten we het land uit zodat we onze visum konden verlengen. We werden ‘helaas’ gedwongen om een paar dagen Singapore te bezoeken. Op het vliegveld ging tijdens het bezoek van de wc onze ogen open; “wat is het hier schóón!!”. In Singapore zijn we er weer achter gekomen hoe het is om normaal door de stad te kunnen lopen zonder na getoeterd en nagegaapt te worden. We verbleven in een jeugdhotel waar we verschillende mensen ontmoet hebben. Een oude vent die een reisboekje ging herschrijven omdat hij vond dat het beter kon, een Amerikaan die alleen maar over de schoolverschillen tussen Maleisië, Korea en Amerika kon hebben en dit met iedereen wilde delen en een ontzettende Engelse chick die met haar vriendje even van Singapore ging genieten. Het lijkt wel een boek van Meir Shalev.

Singapore is een ontzettend moderne stad met gebouwen waar de gemiddelde bouwko helemaal uit zijn dak kan gaan. Het hotel stond echt midden in het centrum en ’s avonds konden we heel tof langs de rivier lopen langs allemaal hippe barretjes waar de hoogste piefjes van Maleisië een ontzettend duur biertje naar binnen gieten. We zijn maar naar een nachtwinkel gegaan om daar goedkoop bier te halen om het vervolgens op een bankje tussen de hoge piefen op te drinken. In elke barretje staat er een bandje op te treden, het vervolg hiervan is dat ze allemaal heel hard door elkaar heen spelen, maarja.. het blijft tof om te horen.

De tweede dag zijn we naar de zoo of Singapore geweest. Heel tof, want er zijn hier geen kooien en sommige apen lopen gewoon rond op het pad. Alleen de aller gevaarlijkste dieren zijn met een rots of een rivier verwijdert van ons. We hebben verschillende shows bijgewoond; van olifanten, rainforest en natuurlijk de zeehonden die iedereen in het publiek helemaal nat spetteren. Het had ook wel wat om in de kneiter harde regen naar het uitgang van het park te moeten rennen om de bus te moeten halen. Het leek net een echt jungle.

Savonds hebben we rondgelopen in chinatown waar we heerlijk chinees konden eten en langs verschillende kraampjes konden neuzen. Daarna zijn we weer langs de rivier gaan zitten met een zoete witte wijn waar we in contact kwamen met een gast uit Burma. Hij heeft ons op een biertje getrakteerd en we hebben tot half twee snacht met hem over politiek en de corrupte regering van Maleisië zitten praten.

De laatste dag hebben we chinatown en little india in daglicht bezocht en moesten we daarna de tram en bus pakken naar het dichts bijliggende stad van Maleisie: Johor Barhu. Het was namelijk goedkoper om vanuit daar te vliegen dan via Singapore. Het vervolg was dat we een hele vage grensovergang moesten passeren. De grensovergang was op de brug die Singapore met Maleisië verbind. Eerst moesten we de bus uit, door de douane van Singapore lopen, heel snel verder rennen naar de bus die in niemandsland stond, snel in de juiste bus springen, naar de douane van Maleisië gereden worden en daar door de douane gaan. Daarna wilde we een bus nemen die ons naar het vliegtuig zou brengen, maar we waren te laat dus moesten we wel een taxi nemen. Buiten stonden verschillende mensen een taxi aan te bieden, we gaven een man geld en die rende keihard weg naar zijn auto die aan de andere kant van de straat stond. De auto zag er niet uit als een normale taxi en terwijl de man instapte en keihard wegreed waren we bang dat we de twee naïeve meisjes waren die niet goed nadachten. Maar gelukkig kwam hij keihard aan gereden en bracht hij ons met snelle vaart naar het vliegveld waar we gelukkig net het vliegtuig gehaald hebben.

Het is dubbel om nu weer terug te zijn in KK. We genoten erg van de makkelijkheid van het land van Singapore en moesten ons wel weer even hervinden toen we weer een uur moesten wachten voordat de dominee ons kwam halen en hem en zijn vage plannen weer moesten volgen. Maar gelukkig hebben we nu ook nieuwe vrienden gemaakt bij de Methodisten. Zaterdag zijn we met hen naar een opvanghuis voor verwaarloosde kindertjes gegaan. We hebben allemaal spelletjes met ze gespeeld en een motiverend praatje gehouden over hoe je goed kan studeren. Vandaag zijn we weer naar de kerk gegaan om Palm Pasen op zijn Maleisisch te vieren. Wuivend met een miezerig palmblad strookje en meezingend op een bandje van een Engels jongetjeskoor, vierden we de intocht in Jeruzalem. Daarna gingen we weer oefenen met het koor. Aankomende week gaan we weer veel interviews afleggen en volgende week naar het laatste dorp.

Tot de volgende keer J