Hallooo vrienden en familie!

Nu een stuk van een niet-theoloog over heel veel theologisch gedoe. Gerdien zal mijn commentaar af en toe bijspijkeren met goede theologische zinnen en citaten van de Bijbel om dit verhaal wat reëler te maken (pff haha mocht ze willen ;p).

Goed, waar waren we geëindigd. Oja, we zijn weer terug in KK en de laatste weken van ons onderzoek zijn begonnen. Op het moment van schrijven is het nog maar drie weken en dan komen eindelijk John en Annet ons opzoeken. We hebben er heel veel zin in.
De eerste kerkelijke activiteit van de afgelopen dagen was de kringavond bij de Methodisten. Hier hoefde we niks voor voor te bereiden, gewoon naartoe gaan en kijken hoe de avond verloopt. Het begon eigenlijk zoals we het gewend waren: liedje zingen, dan een stuk uit de Bijbel lezen en dan vragen over het Bijbelstuk.. alhoewel.. over het gelezen Bijbelstuk? We lazen over hoe men goed gemeente kan zijn.. jeweetwel dat stukje uit handelingen..nummertje..uhm..Gerdien? naja.. Het is een mooi verhaal over hoe je als gemeente alles kan delen en dan denk je logischerwijs: Nu komen er vragen over hoe je goed gemeente kan zijn. Eerste vraag: Op welke manier is jouw kerk open voor nieuwe mensen, zou Jezus zich thuis voelen in je kerk? (deze vraag is opzicht nog wel te begrijpen).
Tweede vraag: hoe staat je kerk tegenover drugsverslaafden en ondergewaardeerde. (mmm)
Laatste vraag: hoe laat Jezus weten dat je gekozen bent en speciaal bent. (oke?)
Goede vragen allemaal, maar het heeft totaal niks meer te maken met de gekozen Bijbeltekst. Maar goed, niemand heeft iets door en iedereen probeert de vragen te beantwoorden. Uiteindelijk begon de leider van de avond nog even uitleg te geven (met een stem die klinkt als ernie) over de verschillen tussen oude en nieuwe testament. Daarna probeerde hij nog even snel heel de geschiedenis van Israël in het kort uit te leggen. Kortom, interessante avond, maar ik weet nog steeds niet hoe de Maleisiërs proberen om een gemeente te zijn en wat hun visie daarover is.

Maar ze krijgen nog een kans. Kerkelijke activiteit nummer twee; Jeugdgroep bij de SIB. Gerdien heeft het voorbereid; we gaan bibliodrama doen met de jongeren. Deze activiteit was echt geslaagd. Perfect uitleg, super voorbereiding, leuke Bijbelteksten en de jongeren waren actief en probeerde creatief een foto neer te zetten. Maar ja, op de vragen die achteraf kwamen, waarom ze sommige keuzes gemaakt hadden, hadden ze dan wel weer wat moeite mee. Toch deden ze goed mee en snapte ze veel. De bijbelstukjes die we deden? Weet ik niet meer, maar het was wel grappig.

Kerkelijke activiteit nummer drie: Donderdagavond, kleine kringavond bij ons thuis. We hadden drie mensen uitgenodigd om bij ons te eten en daarna een korte Bijbelstudie te houden over de Samaritaanse vrouw bij de put. We bedachten dat het leuk was om echt Hollands voor ze te koken. Hadden patat gekocht, bloemkool en vet vieze vette worsten. Natuurlijk kwamen ze een uur te laat. Vijf minuten voor hun aankomst was het eten nog formidabel, maar in de laatste vijf minuten kregen we het voor elkaar om de patat te laten aanbranden, de bloemkool zo sappig als natte Hema-worst te koken en de worsten waren bij voorbaat al mislukt want die waren echt heeel smerig van smaak. Maarja, het waren studenten die kwamen, dus die zouden het vast wel begrijpen. Ze kwamen binnen, gingen op de grond zitten(we hebben geen stoelen), pakten hun mobiel of bleven stil voor zich uit staren. Gerdien heeft nog geprobeerd om een beetje met ze te communiceren, maar er kwam niet veel uit. Het eten hebben ze voor de helft opgegeten en ze snapte niet echt de grapjes die we erover probeerde te maken. Goed begin.
Na het overheerlijke eten gingen we de Bijbelstudie doen. En tijdens deze studie moesten de Maleisiërs ook echt diep de tekst in duiken en ze kwamen ook echt met goede verhalen en antwoorden op vragen. Na een uur heel de tekst uitgepluisd te hebben kwam dan natuurlijk de vraag: wat heb je geleerd, wat is de conclusie van deze tekst? Met welke gedachten ga je naar huis?
Jongen 1: ‘hehe ik weet niet.. mijn hersens zijn kapot.. ik kan niet meer nadenken’
Meisje 1: ´Jezus weet al je geheimen…’
Meisje 2: ‘Je moet het levend water in je op nemen en daarmee naar de rest toe komen’
Jongen 1:’Oo ik weet al iets: Jezus is genade...’
Ja, dat was me dus wel wat. Na een uur goed met elkaar gepraat te hebben, beëindigden de studenten de avond met hetzelfde inzicht dat ze voor het uurtje ook al hadden.
Allemaal overigens heel goed te verklaren vanuit een goed gesprek dat we deze week ook gehad hebben met de directeur van het seminarie van de Anglicanen. Deze meneer moest heel hard lachen toen we hem over onze bevindingen tot nu vertelden en tegen welke dingen we allemaal waren aangelopen. Hij kon ons goed uitleggen dat al die verschillen die we tegen komen in Bijbellezen en Bijbelgebruik allemaal terug te voeren zijn op 1 gegeven: de Griekse filosofie en het Griekse denken heeft hier nooit grond gehad, waardoor de mensen nooit hebben geleerd om kritisch na te denken. De Verlichting is hier ook nooit gekomen, en dat maakt dat mensen dus ook helemaal niet kritisch de Bijbel bestuderen en niet zo goed weten hoe om te gaan met onze manier van Bijbellezen. Maar het allermooiste wat hij zei en tevens voor ons soms ook het aller moeilijkste om in praktijk te brengen, is om te proberen niet te oordelen over welke manier het beste is, maar om te zeggen dat er niet 1 specifiek goede manier van Bijbellezen is, maar dat er vele mogelijkheden zijn. Wij zijn misschien veel rationeler en kritischer, zij kunnen veel beter lezen vanuit hun gevoel en hun ervaring. Uitdaging is om de middenweg te zoeken en van beiden iets mee te nemen.

Laatste kerkelijke activiteit van deze week; De preek van Gerdien bij de SIB. Gerdien hielt het over de Samaritaanse vrouw bij de put (ja sorry, ik weet het past niet bij moment in kerkelijk jaar, maar hier had ik al wat exegese van liggen ;p): uitkomst van de preek: kijk niet meer naar de verschillen tussen verschillende etniciteiten, doorbreek de grenzen die door mensen zijn gemaakt, durf naar andere mensen toe te komen en praat met hen, net zoals Jezus doet. Alleen jammer dat Gerdien, door een grapje op het einde, haar hele punt onderuit haalde. Maar dat had toch niemand door. Na de dienst kwam er niemand naar Gerdien toe om over de preek te praten, alleen de dominee die Gerdien 50 RM (een tientje) gaf als dank voor haar preek. Is weer heel lief.
Kirsten vergeet hier nog een detail. We begonnen de morgen in allebei een mooie jurk. Maar toen we in de auto stapten om naar de kerk te gaan, vroeg de vrouw van de dominee heel subtiel: heb je geen langere jurk? Goed dat ze het zei, want we hadden er niet echt rekening mee gehouden dat het ongepast zou kunnen zijn. Hoewel mensen in de kerk met blote benen zitten, is het voor iemand die een taak heeft in de kerkt toch een ander verhaal. Ik ging dus maar snel nog even naar binnen om een langere jurk aan te trekken. Al licht bezweet van de inspanning ging ik dus weer de auto in en vroeg ik of deze jurk beter was, waarop mevrouw antwoorde: we zoeken nog wel een jasje in de kerk. Aangekomen in de kerk, werden een paar meisje erop uitgestuurd om voor mij een jasje te regelen. En zo gebeurde het dus dat ik in een snik heette lange jurk, met geen enkele opening om ook maar iets te ontluchten, mijn verhaal moest houden. Nou ja, nu kon ik me wel weer extra goed identificeren met de Samaritaanse vrouw die op het heetst van de dag er op uit gaat om water te halen ;).Oja,, en ik stond dus wel mooi schriftlezing te houden met blote knieën. Durfde maar tijdens het lezen niet naar de vrouw van de dominee te kijken.
En dan nog iets. Zonder dat de dominee het tegen ons had gezegd bleek het een avondmaal dienst te zijn waarin hijzelf ook eerst nog iets wilde zeggen. En in zijn geval is dat iets dus best een lange tijd. We vonden dit best grappig om te zien, omdat we de zaterdag ervoor met de dominee een dvd hadden gezien over het avondmaal, en het leek er best wel op dat hij een klein beetje die dvd aan het nadoen was ;). Oh ja en het was zondag natuurlijk moederdag. En daar wordt hier wel even aandacht aan geschonken. Alle moeders moesten naar voren en toen gingen ze een lied zingen en moest iedereen heel hard huilen. En stond er een jongentje bij zijn moeder keihard op haar hoofd te slaan om te proberen om haar tranen weg te halen. Oja, en een van de dansers liet midden in een gebed een boer, dat was heel grappig omdat het dus een heel dun, tenger meisje was. Gerdien heeft het helaas niet gehoord. Dit was overigens ook de laatste keer dat we hier naar de SIB hoefde te gaan, wat we stiekem ook wel relaxed vinden. .

Zo, dit waren dus in kort alle kerkelijke activiteiten. Wat we verder doen? Kirsten is bezig met vakken studeren zodat als ze zo in Nederland is allemaal herkansingen kan inkoppen. Daarnaast staat ze stil bij elke palmboom om te genieten van hoe mooi het is. Haar eerste versie is ingeleverd en deze week krijgt ze, hopelijk, positief commentaar en gaat ze haar onderzoek helemaal afronden.
Gerdien is begonnen met het schrijven van haar scriptie (aaaaah wat een kriem!). Kortom we moeten nog even hard doorknallen. Nog maar drie weken en dan mogen we als domme toeristen door West-Maleisië reizen. We kijken ernaar uit.

Oké, dit was het weer.. hoeia de boeia..
Oja Opa en Oma Los: bedankt voor de mooie commentaren onder de fotos. Ja, we sliepen in houten hutjes, ja we eten heel veel. Verder willen we ook Slof bedanken, we denken veel aan je.