Met nog zeven dagen voor de boeg nog even een verhaaltje over de afgelopen dagen.

We zouden donderdag en vrijdag (15 & 16 mei) naar een heel mooi gebied gaan en dan overnachten in de bergen. De dominee die tegenover ons woont, wilde ons gezellig meenemen naar dit prachtig stukje natuur om het lovend te bewonderen. Helaas kwam hij de dag tevoren bij ons langs en zei hij dat hij toch liever eerst zijn scriptie af wilde schrijven. Gerdien, die zwetend achter haar laptopje heel de dag aan haar scriptie had gewerkt vond het prima en Kirsten die de hele dag geprobeerd had wat collegestof in haar op te nemen vind tegenwoordig alles wel goed. We verplaatsen de afspraak naar volgende week donderdag. Toch waren we wel een beetje teleurgesteld want we hadden er zo op ingesteld om even weg te gaan. Daarom besloten we maar om donderdag een eilandje te pakken. Kortom, liggen op het strand in de zon, af en toe met een snorkel de mooie koralen onder water bekennen, door de jungle lopen en af en toe een groot leguaan tegenkomen, vast zitten midden op de zee op een bootje omdat de benzine op is, gewoon heerlijk genieten dus.

Vervolgens hebben we vrijdag uiteindelijk ook maar niet gestudeerd, omdat we zo in de sleur terecht gekomen waren. We zouden wel vrijdagavond naar de Bijbelstudie gaan van de methodisten. Een uur voordat we wilden vertrekken kwam de dominee langs om te vragen of we bij hem kwamen eten omdat zijn vrouw jarig was. We hebben hem heel hard gefeliciteerd en gezegd dat we eigenlijk al een afspraak hadden staan, maar we er toch wel even over na zouden denken. Ligt geïrriteerd liet hij, voordat hij weer naar de overkant liep, weten dat hij het wel heel leuk zou vinden als we langs zouden komen. Vijf minuten nadat hij vertrokken was, kwam zijn zoontje langs om te vragen of we meegaan. Heel veel bedenktijd haddenen we dus niet, dus besloten we maar om toch bij de dominee te eten en Bijbelstudie af te zeggen. Vervolgens hebben we in een half uurtje geprobeerd een leuk kaartje te maken met Hollandse klompjes die de vrouw vervolgens niet las en gelijk in de kast zette. We hebben de hele avond tussen de kinderen gezeten die alleen maar op hun mobiel keken en tijdens het eten werd er alleen maar in het Maleisisch gesproken en hadden we niet echt veel inbreng. Maar goed, we hebben genoten van het gratis eten en denken maar dat ze het toch ergens wel leuk gevonden moeten hebben dat we mee aten.

Zaterdag gingen we gezellig met de vrouw van de dominee naar de Filipijnse markt waar je dus leuke souvenirs kunt kopen. Daarna zijn we naar een winkelcentrum gegaan waar we super goedkoop mooie Engelse literatuur konden kopen en dubbelgelegen hebben in een bijbelwinkel waar ze een heilig avondmaal reissetje verkochten.

Zondag naar de anglicanen en weer een heel volk apart ontmoet. Eerste dienst was in het Engels en s’middags werd precies dezelfde dienst gehouden, maar dan in het Maleis. Zelfs de liedjes waren hetzelfde. We hebben ons vermaakt met een grappige man met een Herman Finkers snor die getrouwd was met een vrouw uit Schotland. En een oude man vroeg of hij de heilige geest aan ons mocht laten tonen die dan ons hand zou laten tintelen. Gerdien heeft gelijk maar ook voor die man gebeden. Nadat we gezellig met de man met de snor, zijn vrouw en een hippe Maleisische tante die drie keer hetzelfde verhaal vertelde maar dan telkens op een andere manier gingen eten werden we thuis gedropt. Die middag zijn we naar een heus echte Paddenstoelen-boerderij gegaan. Dit houd in: Een groot gebouw, een klein paddenstoel beeldje van de Efteling en twee rekken vol met gekweekte paddenstoelen. Dit bedrijf is van een echtpaar uit de methodisten en ze hebben het plan om er ook een camping bij te bouwen. Dus, als we ooit nog een keer met de familie Los weg willen, hebben we hier nog een leuk adresje. Het echtpaar wilde dat het bedrijf ingezegend werd, dus hebben we gewacht op de dominee en de president van de methodisten en de rest van de gemeente. Een gezellige boel dus, maar champignons thee is dus echt niet te drinken.

Goed, dan zijn we aangekomen bij vorige week. Maandag en Dinsdag hebben we heel netjes goed gestudeerd. Woensdag hadden we s’ochtends een afspraak bij STS (theologen school). Het vervoer erheen ging weer fijn op zijn Maleisisch. De dochter van de dominee bracht ons naar de school. Toen ze ons dropte zei ze dat ze in de buurt bleef, dus als we opgehaald wilden we worden haar gewoon moesten bellen. We hadden eigenlijk het plan om na het gesprek naar beneden te lopen (STS staat op een berg vlak bij het centrum van de stad) en dan naar een winkelcentrum te lopen om nog te kijken naar leuke dingetjes en daar te lunchen. Maar ze wilde ons perse naar beneden brengen dus we moesten haar smsen. Naja, voorruit. Na het gesprek bij STS (wat heel interessant was, we hebben ook een missionaire onderbedrijf bezocht en gesprekken gehad over Moslims in Maleisië en een leuke Amerikaan ontmoet) smste we braaf de dochter dat we opgehaald wilden worden. Vervolgens kregen we het bericht terug dat ze toch weer thuis was, maar haar vriendje was in de buurt van de stad die wilde ons wel komen ophalen. Vervolgens hebben we dus een half uur gewacht om met die jongen een half uur in de auto te zitten om naar het centrum te gaan. Kortom, we hadden veel sneller kunnen lopen. Maar ach, dan hadden we weer een leuk gesprek met die jongen gemist. Bij het winkelcentrum hebben we drie hele foute dvd’s gekocht en heerlijk echte koffie, fout en decadent bij de Starbucks, gedronken.

Donderdag zouden we dan eindelijk het mooie gebied, rondom de berg mountain Kinabalu, gaan bezoeken. Woensdag avond kwam de dominee, na zijn reis naar zijn eigen strand, nog langs om te zeggen dat we donderdag zeven uur ’s ochtends weg zouden rijden. Donderdag, een over zeven, krijgen we een smsje van hem dat hij ziek is dus niet meer kan. We hadden net een grote kop koffie op om wakker te worden. We snappen nu waarom het slim is om niet te slapen wanneer je net koffie op hebt. Je word wakker met een brak hoofd, helemaal van de kaart, geen idee meer hoe laat het is. Daarom besloten we maar slaperig om naar de bioscoop te gaan met een asociale grote bak met popcorn. Stiekem voelde we ons best wel schuldig omdat we zoveel lawaai maakte, maar gelukkig verdween dat gevoel nadat de vrouw naast ons gewoon haar mobiel opnam. Ook leuk, de hoofdrolspeler zei duidelijk heel hard : Fuck You.. maar plots was er even helemaal geen geluid meer in de zaal. Toen we thuis kwamen gingen we midden op straat de minuut van de wereld draait door kijken. Stephan speelde met the big hunger. (http://www.thebighunger.com/) ze zijn echt vet tof.. hebben net nieuwe cd uitgebracht kan je overal luisteren..

Nou, dan zijn we alweer aangekomen bij vrijdagavond. Tijdens deze vrijdag avond zijn we naar de bijbelgroep van de anglicanen gegaan. We waren allebei een beetje moe, maar kwamen tien keer zo vermoeider eruit. We hebben elk bijbelstukje met het woordje geloof erin gelezen en twee uur naar een monoloog van de man met de Herman Finkers snor geluisterd. En hij leek nog wel zo grappig de vorige keer. Mooie was dat hij in het begin van de Bijbelstudie enthousiast vertelde dat men tijdens een Bijbelstudie groep zo fijn op elkaar kan reageren, terwijl je tijdens een preek alleen maar moet luisteren.
Helemaal vermoeid zijn we thuis gekomen en besloten dat we zaterdag wel een keer uit mochten slapen. Dit hebben we dan sinds lange tijd ook gedaan, we zijn rond een uur opgestaan en hebben de hele dag fijn niks gedaan aan onze studie.
Zondag gingen we voor het laatst naar de methodisten. We hadden mislukte arretjescake gemaakt en de helft hebben ze lekker opgesmikkeld. Verder gingen we met de jeugd nog naar een chinees restaurant wat stiekem best wel vies was.

Nu zijn we bij onze laatste week aangekomen, morgen gaan we hopelijk naar de prachtig, lang beloofde bergen. Verder is er ook nog een oogst festival waar we, voordat we het vliegtuig naar KL pakken, nog naar toe gaan.

Goed, dit was het voor de afgelopen dagen. Vergeet vooral niet om de volgende blog te lezen. Dit zal onze allerlaatste blog zijn en er zullen vele grapjes en citaten in voorkomen. En hopelijk kunnen we wat mooie foto’s laten zien van die prachtige bergen. Nog acht dagen en dan komen John en Annet. We genieten van de laatste dagen, maar zijn ook blij dat we zo even zelf mogen bepalen wat we wanneer en waar willen doen.

Oja, en als je je afvraagt waar de beren in de achtertuin op slaat als titel? Ik heb ook geen idee, moest iets verzinnen en dit klonk wel spannend