Het is een wonder! 4 maanden onderzoek zijn dan opeens echt voorbij en alsof de tijd dan toch best snel is gegaan zijn we dan plotseling ons laatste blog aan het schrijven. Maar wat is zo`n avontuurlijke onderdompeling waard zonder een degelijke reflectie?

Laten we eerst nog beginnen bij onze laatste week. Het zou helemaal in het teken van afscheid moeten staan, maar we ontdekte al snel dat onder afscheid nemen iets anders wordt verstaan dan wij gewend zijn. Onze vrienden van de Methodisten stapten de auto uit, zwaaiden even zoals altijd en waren toen uit ons leven verdwenen. Het afscheidsfeestje bij de SIB met uiteraard het zingen van karaoke op het programma, werd een maaltijd met de familie en daarna het kijken van de film Zorro die toevallig op de tv was. Maar met onze hoofden al helemaal richting Kuala Lumpur vonden we het niet zo erg.
Gelukkig is het nog wel gelukt om de veel belovende Mount Kinabalu deels te beklimmen en de hete waterbronnen bij Ranau te bezoeken. De Kinabalu beklimmen, bleek het volgen van een smal stijl pad met af en toe trappetjes te zijn. Het was soms pijnlijk om te zien hoe werkers met kilo`s aan voedsel op de rug ons passeerden om de rijkelui op de berg van hun genoegen te kunnen voorzien, maar nog pijnlijker was het geluid van de dominee die achter ons spastisch buitenadem niet wilde toegeven dat hij toch iets rustiger aan moest doen. Omwille van zijn gezondheid keerden we daarom halverwege de berg terug, om ook nog de hete waterbronnen te kunnen zien (bizar dat overigens zelfs op de berg de telefoon aan blijft en de meest onzinnige gespreken plaatsvinden; Yes, I`m now on the mountain, next time I will bring you...beyyy) De mensen die we onderaan al hadden ingehaald, en nu op de terug weg weer tegenkwamen, geloofden echt dat we van de top terug kwamen en keken ons dan ook met apenogen na. Vervolgens gingen we naar de heetwaterbronnen, die natuurlijk heet waren. Ook maakten we er een tocht via touwbruggen hoog tussen de grote bomen en lieten we onze voeten reinigen door te zwemmen bij de waterval waar allerlei kleine visjes je dode huidcellen opvraten (dat kietelt heeeel erg en was best eng, een grote Canadees werd er bang van en vermaakte ons met zijn kreetjes en angstige vragen).
Toen hadden we nog een dag over om het grote oogstfestival van Kota Kinabalu mee te maken. Op een groot festival terrein presenteerden alle verschillende stammen van de Sabahaanse bevolking zich in klederdracht en langzame dansen waarin ze met strakke gezichten rondjes draaiden en hun polsen galant bewogen. Na een uur hadden we het wel gezien en gingen we chineze soep met grote stukken vis eten.....iets wat we niet zullen missen.....
Nou ja en toen was het dus zaterdag en na de hele ochtend alles schoonmaken en inpakken bracht de dominee ons naar het vliegveld. Tot op het laatste moment waren er weer wat verwarringen tussen ons en de dominee, maar na een gesprek bleek dat het allemaal culturele misverstanden waren en konden we als grote goede vrienden uit elkaar gaan :) Op typische wijze namen we afscheid van Danny; wacht ik kom nog wel even mee koffie drinken, uh ik moet gaan, ik ga geen koffie drinken,(handje) doei.

En ja, dan zitten we nu weer in Kuala Lumpur, gezellig bij Nelly genietend van het schone bed, minder insecten en echt het gevoel van vakantie en vrijheid. En zoals in de inleiding al spannend geintroduceerd rest ons nog een goede reflectie en dan kunnen we echt wachten op onze vrienden die we al over twee dagen uit Nederland hier kunnen verwachten!
Allereerst maar even een beschrijving van hoe we er nu uit zien; lullig elastiekloze broekjes van 2 euro, een huid vol rare wondjes, mierenbeten en muggenbulden (maar wel schone voeten), haren in grote klitten en rare modellen, opgezette buiken van overtallig veel rijst, een nog steeds blanke huid, zwarte tanden en zweetvlekken, getuigen van en herinneren aan onze reis.
Uiteraard hoort er bij een reflectie ook enkele bewoordingen over onze gevoelens en gemoedstoestanden. Daarom even een kort interview:
Kirsten, hoe voel je je nu? artistiek. Hoe kijk je terug op onze verhouding als zusters afgelopen tijd? wat is dit nou weer voor een stomme vraag. Ben je tevreden met wat je bereikt hebt?Ja hoor. Wat heb je geleerd? Hoe je voor lange tijd je gezicht in zo`n stand kan houden dat het net lijkt alsof je luistert en geintresseerd bent, terwijl dat geenszins het geval is. Wat zal je het meest missen? De rode mieren in mijn onderbroek en het getoeter als ik op straat loop. Hoe voelt het om nu zo over je gevoelens te praten? Gevoelig en nu ga ik weer aan het werk als je het niet erg vindt.
Tot dusver dus het interview. Wat kunnen we nog meer doen? OH ja, de beloofde domme opmerkingen!!!

Gerdien tegen Kirsten in de bioscoop: Als je nu je mond houdt maak je minder herrie.
Gerdien tegen Kirsten: wooow heb je ook dat als je veel rijst eet, je dan vol zit?
Gerdien tegen een gastheer: You are a very good kok.
Gerdien tegen vrouw: Yea.. but at the market you have to barg to people for getting the price lower, we don't likte that..
Kirsten tegen een vrouw over een geboorteregister: People don`t say which year they are burned.
Chineze vrouw tegen Kirsten en Gerdien: So youre names are Zhizzlewere and Zhizzlewere? uh?
Zelfde vrouw in dialoog met Kirsten: So you leave when? Saturday. Oh after church. No Saturday. Oh Sunday before church. No S A T U R D A Y. Oh Sunday. Yes, Sunday........
Jongen in dorp genaamd Erik Napoleon: So..........................................................................this.......................................................................................................i s....a.......very...............long story..................................................................................................................................................................................................................................................................................which I`m willing...................to share.......................................................................................with...................you...................................................................................................................................................................................OKay.................................................................
Zelfde jongen in de auto na de Bijbelstudie waarin we heel melig moesten lachen om de bizarheid van de situatie, Kirsten tegen Gerdien: En ze snappen er gewoon echt helemaal niks van wat je bedoeld..hahahhahahahha HAHAHAHAHAHHAHAHAH I don`t know what you are saying but it is sooooooooo funyyy HAHAHAHAHAHHA.

Reflectie voltooit. Het was goed en mooi, leerzaam en genoeg. Er rest ons slechts nog u allen te bedanken voor het trouw volgen van onze blogs, de leuke reacties en het bekijken van onze foto`s waardoor we telkens het spelletje konden doen wie het meest bekeken wordt. Voetius preken, skype sessies, mails en foto`s via de app, maakten dat we Nederland niet helemaal ontwende en op de hoogte bleven. Wij gaan nu op vakantie en verklaren dit blog bij deze gesloten! Vanaf 10/11 Juli zijn we weer in Nederland. Het gaat u allen goed!